ΤΑ ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ 40 χρόνια γίνεται μεγάλος πολιτικός καβγάς για την έξαρση της εγκληματικότητας και την ασφάλεια των πολιτών. Τα επιχειρήματα ίδια, όπως και τα συμπεράσματα. Το μόνο που αλλάζει είναι οι πρωταγωνιστές. Η εκάστοτε αντιπολίτευση επιτίθεται με σφοδρότητα και οι κυβερνώντες αμύνονται επικαλούμενοι έρευνες, στατιστικές και αριθμούς. Και οι πολίτες; Τα μόνιμα θύματα. Απλοί θεατές ενός ανούσιου πολιτικού πολέμου που αναζωπυρώνεται κάθε φορά που οι πολιτικοί μας θέλουν να αλλάξουν την ατζέντα. Κάθε φορά που θέλουν να στρέψουν αλλού την προσοχή της κοινής γνώμης και να βγουν από την επικαιρότητα ενοχλητικά θέματα με ιδιαίτερο πολιτικό βάρος, αλλά και κόστος.

Η ΑΣΦΑΛΕΙΑ των πολιτών δεν προσφέρεται για επικοινωνιακά παιχνίδια και η πολιτεία έχει την απόλυτη ευθύνη για να την εξασφαλίσει, διαχειριζόμενη σωστά τα χρήματα των φορολογουμένων. Δυστυχώς, όμως, κανένας από όσους τα τελευταία χρόνια βρέθηκαν στην πρωθυπουργική καρέκλα, εκτός από υποσχέσεις, δεν έπραξε τα αυτονόητα για την τήρηση των νόμων. Δεν τόλμησε να πάρει εκείνες τις γενναίες αποφάσεις για την πάταξη της εγκληματικότητας και την επιβολή της νομιμότητας. Ολοι, χωρίς εξαίρεση, περιορίζονται σε ανέξοδες εξαγγελίες που ποτέ δεν υλοποιούνται. Εξαντλούν τη δραστηριότητά τους σε πολιτικές κοκορομαχίες στο Κοινοβούλιο, όχι για να βρουν λύση, αλλά για να κερδίσουν τα «ζήτω» των μισθοφόρων χειροκροτητών και να ικανοποιήσουν τους κομματικούς τους στρατούς. Φθηνές μάχες εντυπώσεων, την ίδια ώρα που το έγκλημα γιγαντώνεται και η χώρα γίνεται ξέφραγο αμπέλι. Την ίδια ώρα που οι πολίτες υποχρεώνονται να επιβιώσουν σε μια απέραντη ζούγκλα. Που αναγκάζονται να ζουν φυλακισμένοι στα ίδια τους τα σπίτια. Να τα μετατρέπουν σε φρούρια για να αποτρέψουν τις σπείρες, εισαγόμενες ή εγχώριες, που δρουν σχεδόν ανενόχλητες σκορπώντας τον φόβο και τον τρόμο. Την ίδια ώρα που ολόκληρες γειτονιές της Αττικής βρίσκονται εκτός νόμου, αφού έχει απαγορευτεί ακόμα και η παρουσία της Αστυνομίας, ενώ κάποιες άλλες έχουν μετατραπεί σε γκέτο παρανόμων όπου και οι μόνιμοι κάτοικοι πρέπει να ακολουθούν τον νόμο της σιωπής για να μην έχουν μπλεξίματα. Την ίδια ώρα που στην περιφέρεια οι κάθε λογής συμμορίες δρουν ανενόχλητες, ιδιαίτερα μετά το ξήλωμα των αστυνομικών τμημάτων για χάρη των τροϊκανών που απαιτούσαν περικοπές δαπανών.

ΤΟ ΕΓΚΛΗΜΑ και η αντιμετώπισή του δεν προσφέρονται για κομματική εκμετάλλευση. Αντί, λοιπόν, κυβέρνηση και αντιπολίτευση να τσακώνονται για το ποιος πιάνει και για το ποιος αφήνει τους εγκληματίες, καλό θα ήταν να δουν την πραγματική εικόνα του προβλήματος, χωρίς κομματικές παρωπίδες και ψευτοεγωισμούς. Να συνεννοηθούν και να αποφασίσουν ότι θα πάρουν -αλλά και ότι θα εφαρμόσουν με θρησκευτική ευλάβεια- όλα τα μέτρα που απαιτούνται για να πολεμηθεί αποτελεσματικά η εγκληματικότητα και να αισθάνονται οι πολίτες ασφαλείς. Ας αποφασίσουν να αφήσουν τις αρμόδιες Αρχές να πράξουν το καθήκον τους χωρίς παρεμβάσεις και πολιτική καθοδήγηση. Να στελεχώσουν την Αστυνομία με το αναγκαίο προσωπικό, το οποίο θα πρέπει να είναι άρτια εκπαιδευμένο και εξοπλισμένο με όλα τα σύγχρονα μέσα που υπάρχουν και διαθέτουν οι υπηρεσίες των ανεπτυγμένων χωρών. Να σταματήσουν τα ρουσφέτια και τις χάρες στους ημετέρους, έτσι ώστε να βγουν οι αστυνομικοί από τα γραφεία στους δρόμους για να προλάβουν, αλλά και για να αντιμετωπίσουν έγκαιρα το έγκλημα, που πάντα θα βρίσκεται ένα βήμα πιο μπροστά από τους διώκτες του.